Werchter Boutique 2025: Iemand nog confetti?!

Voor een derde week op rij verzamelden zich tienduizenden mensen in de straten van Werchter, dit keer voor Werchter Boutique. Gisteren was het de beurt aan de popliefhebbers, en dat trok naar goede gewoonte weer heel wat families en klanten van een niet nader genoemde bank naar de Vlaams-Brabantse weide. Voor heel wat mensen was het de eerste keer dat ze festivalsfeer kwamen opsnuiven en daarvoor was zo’n gemoedelijk dagfestival gewoon een ideale binnenkomer. Bij Q-music en MNM zullen ze op zaterdag wel flink verschoten zijn van de luisteraantallen, want de meeste van hun trouwe luisteraars vertoefden met hun picknickdeken op het gras van Werchter. Het duurde daardoor even voor er echt sfeer kwam op de weide, zeker omdat het gros van de mensen vooral kwam voor headliner Imagine Dragons.

Emma Bale

Tien jaar geleden veranderde het leven van de toen vijftienjarige Emma Bale voorgoed. Haar cover van “All I Want” werd een instant succes en nam maanden aan een stuk de radiozenders over. Op jonge leeftijd kon ze rekenen op de steun van haar mentor Milow en met zeventien sleepte ze als jongste artieste ooit een MIA in de wacht. Knappe successen, die de laatste jaren toch niet het gewenste vervolg kregen. Het afgelopen jaar trok ze niet alleen met een rugzak een van de grootste bergen ter wereld op, maar bracht ze ook haar derde album 333 uit. Op dat nieuwe album koos ze voor een nieuw geluid en maakte ze de keuze om niet alleen in het Engels, maar ook in het Nederlands te zingen. Het leverde haar in elk geval een spot op als opener van Werchter Boutique.

Het was haar derde keer als artiest op de weide van Werchter; een loepzuivere hattrick, zo kondigde de presentatrice haar nog voor haar set aan. Deze keer liet ze zich omringen door een volledige liveband. De klassieke setup werd aangevuld met een trompet en een saxofoon. Ze legde dus alles in de weegschaal om haar nummers nog volwassener en authentieker te laten klinken. In het begin lukte dat nog redelijk goed, met nieuwe songs als “Lips Like Wine”, “Orange Tree” en het Nederlandstalige “Disbalans”. Bale besefte maar al te goed dat Werchter Boutique een van haar optredens van de zomer is en pakte daarom uit met twee verrassingen: Mathieu Terryn kwam meezingen bij “Kompas” en blackwave. maakte een acte de présence tijdens “peace of mind”. De zenuwen leek ze goed de baas te zijn op dat grote podium, alleen was haar stem toch soms niet even zuiver. Het publiek meekrijgen was daarnaast ook nog eens een onbegonnen opdracht en toch bleef ze haar best doen om iedereen met een goed gevoel de festivaldag te laten starten. Een kleine anti-climax vormde uiteindelijk “Run”, dat niet geheel geslaagd in een 2025-jasje werd gestoken. “Ogen dicht” kon ze door een gebrek aan tijd niet meer brengen, maar ook zo voelde de show aan als een goede representatie van wie Emma Bale anno 2025 wil zijn; een volwassen popartiest met veel goesting en drive!

Op zaterdag 4 oktober staat Emma Bale in De Roma in Antwerpen.

MEAU

Geen Alex Warren op Werchter Boutique. De popzanger heeft momenteel een wereldwijde hit met “Ordinary” en zoals dat dan wel vaker gebeurt, krijgen dergelijke artiesten conflicten in de agenda en kunnen ze hun verplichtingen niet meer nakomen. Dat is vooral jammer voor iedereen die speciaal voor hem een prijzig ticket had gekocht. Gelukkig bleek MEAU wel nog een plekje te hebben in haar agenda en zo stond ze gisteren voor het eerst op Werchter. De Nederlandse is nog maar eens aan een boerenjaar bezig en staat dit najaar voor het eerst in de Lotto Arena. Haar liefde voor Vlaanderen is wederzijds, zo bleek in haar setje van vijftig minuten.

MEAU heeft iets wat veel hedendaagse popartiesten niet hebben en dat is een aangename naturel. Ze staat graag op een podium en ze straalde gisteren met een kamerbrede glimlach, alsof het de eerste keer was dat ze op zo’n groot podium stond. “22” en “Terug in m’n armen” tekenden voor een gemoedelijk begin waarmee we geleidelijk konden grooven. Dat ze nergens liever wou zijn, onderstreepte ze met het toepasselijke “Nergens liever” en een leuk stukje op de mondharmonica. Werchter kon haar luchtigheid wel smaken, al toonde ze zich ook breekbaar met een van haar grootste hits “Dat heb jij gedaan”. Nadat we gedurende “Proost” ons glas heften op een fijn optreden, werd afgerond met “Het Midden”. Wat kleine technische problemen gooiden bijna roet in het eten, maar de band bleef doorspelen en kreeg zo nog eens de weide mee. Dat Pommelien Thijs er deze keer niet bij was, voelde nog niet eens als een gemis, want MEAU vulde Werchter Boutique met haar sympathieke zelve. Om het met de woorden van een van de fans te zeggen: ‘Bedankt voor dit MEAUment’.

Op vrijdag 21 november staat MEAU in de Lotto Arena in Antwerpen.

Declan McKenna

Van de algehele affiche deed Declan McKenna gisteren het minste van al een belletje rinkelen. Tussen al die popsterren was hij de vreemde eend, al stond hij er wel om een reden. Deze zomer is hij immers het vaste voorprogramma van Imagine Dragons, en zoals dat nu eenmaal gaat in de industrie, hoorde de Brit gewoon bij het pakketje. Ons hoorde je niet klagen, want we volgen de Brit al een tijdje en hebben wel een boontje voor wat hij maakt. Op Werchter Boutique kreeg hij een ruim uurtje om te vullen en daar maakte Declan McKenna gretig gebruik van.

Eerder deze week speelde hij nog een akoestische set in de Brusselse Madame Moustache, maar zaterdagnamiddag was het weer op volle sterkte. Het begin stond vrijwel volledig in het teken van het recente materiaal. Het werd speels, maar toch behoorlijk strak gebracht. De weide bleef er ondanks de zomerse temperaturen redelijk koeltjes onder en toonde niet echt de intentie om Declan McKenna een warm welkom te geven. Met “Isombard” speelde de supporter van Tottenham Hotspur nochtans een onvervalst festivalnummer, maar het enthousiasme geraakte niet veel verder dan de eerste rijen. “Be an Astronaut” en “Champagne” werden wel sterk gebracht en waren blijk van zijn immers schrijftalent. Enig enthousiasme kon enkel “Brazil” opwekken, niet toevallig een van die nummers die het op TikTok goed deed. Met “British Bombs” trakteerde hij België nog op een figuurlijk bommetje als afsluiter en turnde hij als eerste van de dag monter op de catwalk van Imagine Dragons. De vonk tussen Declan McKenna en Werchter Boutique was er zoals te verwachten niet, al deed dat geen afbreuk aan de solide set die de Brit neerzette.

Bazart

2025 is tot dusver een vrij rustig Bazart-jaar geweest. Iedereen genoot van wat vrije ruimte om aan verschillende (persoonlijke) zijprojecten te werken. De ene bracht nieuw solomateriaal uit, terwijl de andere met een aantal bv’s de landschappen van Patagonia ging verkennen. Desondanks prijkte er een datum met dikke alcoholstift in de agenda van Vlaanderens populairste band: zaterdag 12 juli! Een nieuw album ligt klaar in de schuif en daar bracht de groep in het begin een semi-mysterieuze hint naar. Er werd gestart met “Exit” waarbij Mathieu Terryn aan de zijkant van het podium met een akoestische gitaar het nieuwe nummer inzette. Op het podium sierden de vier letters prominent op een wit doek, waarmee ze dus klaarblijkelijk verwezen naar het nieuwe hoofdstuk dat ze binnenkort zullen lossen.

Het begin van hun concert was er eentje met wat kleine mankementen, al viel dat niet zozeer op. Hun metier maakte heel wat goed en ving tijdens “Hou mij vast” ook een niet werkende synthesizer op. Oliver Symons was enkele minuten technisch werkloos, maar met nieuwe toetsen kon het wel gewoon verder. Het moet worden gezegd: bij Bazart kregen we gisteren voor het eerst echt festivalsfeer op de weide. “Anders” werd laaiend onthaald en tijdens “Maanlicht” kreeg het zelfs zestigduizend mensen aan het springen. Er zijn er weinigen die dat kunnen op een festival dat volledig in teken lijkt te staan van één band, maar Bazart kreeg het dus voor elkaar. Na het feestgedruis kwam “Telkens als je gaat” op het goede moment. De groep ging even op de rem staan en pakte het hoofdpodium van Werchter in met melancholische teksten.

Mathieu Terryn uitte meermaals zijn ongeloof om weer op dat grote podium staan en dat was niet zomaar van dat typisch geneuzel om het publiek meer te krijgen, maar gewoon oprechtheid om er na al die jaren nog te mogen staan. Tijdens “Grip  (omarm me)” namen de zenuwen het even over en was Terryn zijn tekst kwijt, maar zijn ongebreidelde enthousiasme ving dat kleine malheur zonder te pinken op. Na het wederom laaiend onthaalde “Goud”, deze keer zonder confetti, verklapte de band in 2026 een nieuw album uit te brengen en daar kregen we met “Nog een keer” een tweede smaakmaker uit te horen. Het nummer voelde omwille van de elektronische stukken à la GOOSE nog een beetje onwennig, maar daar zullen enkele luisterbeurten bij de release wel verandering in brengen. Met de boodschap ‘Liefde is wat we nodig hebben in deze nare tijden’ luidde Bazart het laatste nummer “Denk maar niet aan morgen” in. Werchter Boutique genoot nog een keer in hét moment en verwelkomde Bazart 4.0 met open armen. To be continued in de komende weken…

Op zaterdag 2 augustus is Bazart een van de grote namen van Suikerrock in Tienen.

Jorja Smith

De ondankbaarste plek van de poster was weggelegd voor Jorja Smith. Gesandwicht tussen het hyperactieve Bazart en de stadionrock van Imagine Dragons moest ze het in de avond opnemen tegen een wachtende meute mensen. Hoe begin je daar juist aan als artiest? Jorja Smith wist het zelf niet goed en deed daarom maar gewoon haar eigen ding. De setlist duwt ze deze tour wel gretig op shuffle en dat was te merken aan de dynamiek. Na een tamelijk traag op gang komend begin begon haar optreden pas na enkele nummers vaart te nemen. Haar band had ze opvallend genoeg verstopt achter een golvend decor, maar om zelf de hele tijd in de schijnwerpers staan, miste ze op het hoofdpodium naar ons gevoel wel een flink scheutje charisma en zelfvertrouwen.

We maken niet graag de vergelijking, maar RAYE speelde vorig weekend op exact hetzelfde slot wel een dijk van een concert en we kregen nooit echt het gevoel dat Jorja Smith ooit op datzelfde niveau zou geraken. Pas bij “falling or flying” kreeg ze wat beweging in het publiek, maar toen waren we wel al bijna halfweg haar optreden. Aan bindteksten waagde ze zich amper en zo liet ze de nummers vooral heel snel op elkaar opvolgen. Dat ze kan zingen, staat buiten kijf, en dat liet ze ook meermaals horen, maar zelfs bij een uptempo “GO GO GO” of een romantisch “The Way I Love You” verstopte ze zich net iets veel achter haar eigen talent. De energierush die Werchter op dat moment wel kon gebruiken, kon ze niet brengen en toch kan je moeilijk zeggen dat het een gebrek was aan kwaliteit dat daar de reden voor was. De ongelukkige positie op de line-up daarom des te meer. Maar goed, ze deed nog haar best om de schwung erin te krijgen met een aaneenschakeling van “Teenage Fantasy”, “Be Honest”, “On My Mind” en “Little Things”, maar iedereen leek vooral te wachten op Imagine Dragons. Jorja Smith zien we toch liever in een zaal of in een aandachtige festivaltent, maar dat zal dan wel voor een andere keer zijn.

Imagine Dragons

Stipt om 22u was het al Imagine Dragons dat de klok sloeg. De zon nam geleidelijk aan afscheid na een mooie dag en de groep uit Las Vegas daalde de trappen af om Werchter te charmeren met “Fire in the Hill”. Aanvankelijk leek dat als opener toch net iets te licht door te wegen, maar na de bevlogen woorden ‘Let your hart be open, let your mind be free’ knalden het vuurwerk en de confetti ons om de oren. De stadionband zoals we die de laatste jaren hebben leren kennen, zagen we pas echt bij “Thunder”. Terwijl Dan Reynolds het podium af ging werd een nieuw salvo vuurwerk afgestoken en zong het publiek uit volle borst mee. En zo was Werchter in een handomdraai rond de vingers gewikkeld. “Bones” brak dan wel geen botten, maar wakkerde het vuur in het publiek wel nog verder aan. We waren nog geen drie nummers ver en we hadden al de hele bandbreedte van de Amerikaanse draken mogen ondervinden. Een nummer als “Take me to the Beach” kon die show wel gebruiken, want echt origineel kwam het ook gisteren niet op ons over. De strandballen die ze tijdens het strandnummer door het publiek joegen bleven ook bij “Shots” voor het nodige amusement zorgen.

Over Imagine Dragons wordt vaak neerbuigend gedaan, zeker vanuit de rockhoek. De criticasters gaan ze wellicht nooit kunnen bekoren, maar daar doet Imagine Dragons het ook niet voor. Voor het vuurrijke “I’m So Sorry” wou de gitarist wel nog even tonen waar hun roots lagen en dat inspireerde de rest van de band om een tandje bij te steken. Frontman Reynolds ontdeed zich intussen, zoals gebruikelijk, van zijn shirt en toonde waar menig bezoeker van Tomorrowland jaloers op zou zijn. Na nog een hitje in de vorm van “Whatever It Takes” besloot het viertal om het rustiger aan te doen. Ze namen plaats op de catwalk en speelden een tweetal nummers in een ‘kleinere’ versie. Het publiek rondom ons was toch iets meer fan van de grootsere aanpak, al is dat dan toch vooral een kwestie van smaak.

De confettikanonnen waren opnieuw geladen en schoten bij “Wake Up” nog eens duizenden snippertjes de nachthemel in. Het hoorde erbij en je legde je er beter bij neer, want Imagine Dragons leeft nu eenmaal van dergelijke momenten. Tijdens meebruller “Radioactive” nam Dan Reynolds zelfs plaats achter de drums, al waren wij weer helemaal afgeleid door het vuurwerk dat werd afgestoken. Veel oprechte momenten waren er gisteren niet en dat is ook niet onlogisch als je voor tienduizenden mensen staat, maar “Demons” was wel een welgekomen uitzondering. Reynolds was zelf heel aangedaan en het publiek zong uit volle borst mee om hem een hart onder de riem te steken. De inspirerende speech voor “Walking the Wire” was er ook eentje die toonde dat Imagine Dragons het hart op de juiste plek draagt.

Hadden we al gezegd dat er veel confetti was? Wel, bij “Walking the Wire” kregen we een nieuwe lading te verduren. Voor verkoeling zorgden de papieren snippers niet, maar we konden wel snel een plons wagen bij het daaropvolgende “Sharks”. De haaien boezemden ons echter geen angst in. Het nummer stak zodanig stereotiep in elkaar dat we bijna zouden denken dat Chat GPT het bij elkaar gerijmd had. Ach, een kleine uitschuiver kon er wel nog bij! Het showgehalte bleef echter hoog en met “Enemy” kregen we nog een kans om luidkeels mee te zingen. Vijanden zullen er niet veel zijn geweest in het festivalpark en die vredelievende massa keek stilaan de laatste minuten tegemoet. De laatste noten van de vijftigjarige festivalzomer in Werchter werden er vol pathos en grandeur. “Believer” kreeg nog eens jong en oud mee en na ruim honderd minuten zat het erop.

Imagine Dragons bracht in Werchter met andere woorden een geformatteerde popshow met veel hits, tonnen confetti en ontelbaar veel vuurwerk. Was het daarom goed? Laten we het vooral houden op het feit dat het entertainend genoeg was om er plezier aan te beleven. Voor de vele kinderen is Imagine Dragons nu eenmaal een eerste raakvlak met rock en wie weet was gisteren de opstap naar meer credibele bands in het genre. Voor de rest van de massa was het gewoon een onderhoudende, afgelikte show die bracht waarvoor ze zo massaal naar Werchter gekomen waren. De rust kan nu weer neerdalen onder de kerktoren van Werchter. Alleszins tot 2026, want dan breekt het feest weer los.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!